Het schouwspel dat we na 7 juni in zowel Vlaanderen, Wallonië als Brussel hebben meegemaakt, bewijst dat op zijn minst één Belgische ziekte onuitroeibaar voortwoekert omdat de patiënt niets doet om te genezen. Integendeel, hij doet er alles aan om de ziekte te bestendigen. Haar naam: particratie.
...
Sterker: ook de fractievoorzitters worden aangewezen door de partijleiding. En nog sterker: over de voorzitters van de parlementen wordt, net zoals op federaal vlak, beslist tijdens de regeringsonderhandelingen. Kan men zich dat voorstellen, dat de voorzitter van de assemblee die de regering moet controleren, door de regering zelf wordt aangesteld?
...
Maar neen, de parlementsleden zwijgen en aanvaarden de benoemingen die hun voorzitter uit de hoge hoed heeft getoverd. Niet de bekwaamheid telt, zelfs niet het behaalde aantal stemmen, maar de hondse trouw aan de partijtop, verkeerdelijk loyaliteit genoemd.
Walter Zinzen in De Standaard